2. sınıfa başladığımız günlerde sınıfa yeni bir çocuk geliyor. annesinin arkasına sığınmış, sınıfa girmek istemiyor, ağlıyor. tabi yadırgamıyoruz hangimiz gelmek istiyor ki? neyse bu her gün okula annesiyle kavga gürültü geliyor sonra kaçıp otogara gidiyor otobüslere binmeye çalışıyor. tabi çocuğuz biz de dünyanın en acımasız varlıklarıyız ya bu huzursuzluk çıkaran(!) çocuğa geleceğin hümanisti birkaç çocuk hariç herkes kötü davranıyor. çocuk nasıl ısınsın hiç gelmemeye başlıyor. 2 hafta sonra çocuğun dayısı geliyor olayın aslını anlatıyor tüm sınıfa. meğerse baba bunları terkedip başka bir şehre gitmiş. çocuk da otogara gidip babasının yanına gitmeye çalışıyormuş her seferinde.